Էպոսներ

Առյուծ Մըհերը, զարմով դյուցազուն,

Քառասուն տարի իշխում էր Սասուն.

Իշխում էր ահեղ, ու նըրա օրով

Հավքն էլ չէր անցնում Սասմա սարերով։

Սասմա սարերից շա՜տ ու շատ հեռու

Թնդում էր նրա հռչակն ահարկու,

Խոսվում էր իր փառքն, արարքն անվեհեր.

Հազար բերան էր — մի Առյուծ-Մհեր։

***

— Ով քընած եք՝ արթուն կացե՜ք,

Ով արթուն եք՝ ելե՜ք, կեցե՜ք,

Ով կեցել եք՝ զենք կապեցե՜ք,

Զենք եք կապել՝ ձի թամբեցե՜ք,

Ձի եք թամբել՝ ելե՜ք, հեծե՜ք,

Հետո չասեք՝ թե մենք քընած —

Դավիթ գող-գող եկավ, գընաց…

***

Դարձե՛ք եկած ճանապարհով

Ձեր հայրենի հողը Մըսրա.

Բայց թե մին էլ զենք ու զոռով

Վեր եք կացել դուք մեզ վըրա,

Հորում լինեն քառսուն գազ խոր

Թե ջաղացի քարի տակին, —

Կելնեն ձեր դեմ, ինչպես էսօր,

Սասմա Դավիթ, Թուր-Կեծակին։

Էն ժամանակ աստված գիտի,

Ով մեզանից կըլնի փոշման.

Մե՞նք, որ կելնենք ահեղ մարտի,

Թե՞ դուք, որ մեզ արիք դուշման։