Եղնիկը

Մի անգամ մեր բարեկամ որսորդը բերեց մեր երեխաների համար եղնիկ։

Երեխաները կամաց կամաց սովորեցին եղնիկի հետ լինել։

Մի քանի օր հետո եղնիկը չէր վախենում մեզնից առավել ևս երեխաներից։

Նա սովորել էր տանը, դռները։ Բայց մի քիչ տարօրինակ էր նա ամեն որ

նայում էր վառ-վառ սարերին և ինչ որ մեկին կարոտում էր ամեն օր։

Մի որ եղնիկը զգաց որ պատուհանը բաց է և փախավ տերը արագ գնաց

եղնիկի հետևից բայց եղնիկը հասցրեց փախչել և մտավ խավարների մեջ

Դե, հիմա գնա ու գտիր նրան իր հայրենի անծայր անտառներում

• Նկարագրի՛ր եղնիկին: Եղնիկը շատ էր ուզում վերադառնալ տուն, շատ խիզախ էր և գեղեցիկ։
• Դո՛ւրս գրիր պատմվածքի ամենահուզիչ հատվածը: Երբ նստած միասին նրա պատշգամբում, հիացած նայում էինք հեքիաթական վերջալույսով վարվռուն սարերին
• Ո՞րն է այս պատմվածքի հիմնական իմաստը: Որ ինչ էլ լինի, եղնիկը իր անտառն է սիրում։
• Բլոգումդ գրի՛ր հանդ, վերջալույս, խարտյաշ, ջինջ, անդուլ, նազելի, վճիտ, հուժկու, թախծալի, հողմ, ոստյուն, խավար, սաստկանալ բառերի հոմանիշերը: Հանդ – անտառ, վերջալույս – մայրամուտ, խառտյաշ – ոսկեգույն դեղին, ջինջ – պարզ, անդուլ – անդադար, նազելի – գեղեցիկ, վճիտ – մաքուր, հուժկու – ուժեղ, թաղծալի – տխուր, հողմ – քամի, ոստյուն – թռիչք, խավար – մթություն, սաստկանալ – ուժեղանալ։
• Գրի՛ր նաև բարեկամ, ջինջ, թաքուն, երեխա, զգայուն, խավար բառերի հականիշները: Բարեկամ- թշնամի, ջինջ – կեղտոտ, թաքուն – պարզ, երեխա մեծահասակ, զգայուն – անզգամ, խավար – լուսավոր,
• Լրացրո՛ւ բաց թողած տառերը:
• Հեքիաթական, վերջալույս, պատժգամբ, բարձրանալ, փաթաթել, ծածկվել